ΘΟΛΑ ΝΕΡΑ ΣΕ ΜΑΥΡΕΣ ΜΕΡΕΣ

Και κάπου εκεί ανάμεσα στην διεκδίκηση κάποιων Μεσογειακών αθλημάτων, στην ευχή να χτιστεί το καινούργιο αθλητικό γυμναστηρίου, της όρθιας κερκίδας και της γκρεμισμένης κερκίδας κλπ, ανακαλύπτει κάποιος ότι ακόμα και στην μικρή μας φτωχούλα Καρδιτσούλα, η υπόθεση αθλητισμός είναι εγκαταλελειμμένος να γίνει εμπόρευμα, να κινείται στην σφαίρα του ιδιωτικού. Και κινείται μόνο σε αυτή την σφαίρα.
Ακούγονται τρελά ποσά να περνάνε πάνω από τα κεφάλια μας και έξω από την ζωή μας. Ακούγονται να γίνονται έργα τα οποία μας δεν μας κάνουν αθλητές αλλά μας κάνουν καταναλωτές. Ακούγονται και οι φωνές των παιδιών μας τα οποία είναι εγκλωβισμένα σε κλουβιά με τέσσερις τοίχους. Φαίνονται και ζούνε μόνο οι ατομικές λύσεις γιατί δουλεύουν μόνο αυτές, γιατί πεθαίνουν οι δημόσιες

Αλήθεια ας ρωτήσουμε τους υπεύθυνους του Δήμου που τόσο κόπτονται για όλα τα παραπάνω, μιας και με την ρητορική ευθύνης και λύσεων ψηφιστήκανε. Με τα χρήματα που διαχειριστήκανε δεν θα έπρεπε να υπάρχουν σε όλες τις γειτονιές πάρκα για να αθλούνται τα παιδιά; Ποιες οι προσπάθειες του Δήμου ώστε να οργανώσουνε σε πρωτοβάθμιο επίπεδο ομάδες για την συμμετοχή των παιδιών σε διάφορα αθλήματα; Ποια τα κίνητρα από τον Δήμο; Εκτός και αν οι φιέστες της πλατείας θεωρούνται προσπάθειες για κίνητρο; Τι προσφέρει και τι κάνει ο Δήμος ώστε οι κάτοικοι να ξεφύγουν από το αγοραίο της όλης υπόθεσης ;
Αλλά ας πάρουμε καλύτερα ένα πιο σαφές παράδειγμα για να καταλάβουμε όλοι μας περί τίνος πρόκειται :
Ας υποθέσουμε ότι υπάρχει ένας εργαζόμενος, στην Καρδίτσα, ο οποίος: ξεκινάει την 8ωρη εργασία του στις 7:00π.μ. και τελειώνει στις 15:00μ.μ. ή
-//- 8:00π.μ. -//- 16:00 ή
-//- 9:00 17:00μ.μ. ή
6:00π.μ. 14:00μ.μ. ή
είναι ελεύθερος επαγγελματίας στο κέντρο της πόλης και τελειώνει την μεσημεριανή δουλειά του στις 13:30 μ.μ .με 14:00μ.μ. ή είναι εργαζόμενος έξω από την πόλη της Καρδίτσας.
Τώρα ας υποθέσουμε ότι αυτός ο άνθρωπος που έχει ένα από τα παραπάνω χαρακτηριστικά , του αρέσει κιόλας να κολυμπάει .
(Πριν περάσουμε στο κύριο θέμα του θεωρητικού παραδείγματος θα πρέπει να αναφέρουμε ότι όλες οι παραπάνω υποθέσεις είναι μόνο υποθέσεις και ελπίζουμε να μην ταυτίζονται με κανέναν στην πραγματικότητα.)
Ο παραπάνω συμπολίτης μας, ο οποίος έχει την ατυχία να έχει αυτές τις δύο συνήθειες, μετά την δουλειά του αναγκαστικά για να κολυμπήσει θα πρέπει να πάει είτε στο κολυμβητήριο της πόλης μας, είτε στο ποτάμι που περνάει γύρω από την πόλη μας. Και επειδή αυθαίρετα υποθέτουμε ότι ο συμπολίτης μας δεν θέλει να αυτοκτονήσει κολυμπώντας στο ποτάμι, λόγω μόλυνσης, μοιραία οδηγείται στο κολυμβητήριο. Και εκεί ανακαλύπτει ότι οι ώρες κοινού, όπου μπορεί ελεύθερα να κολυμπήσει είναι 1 με 3 το μεσημέρι.
Επίσης ανακαλύπτει ότι οι ώρες κοινού λειτουργούν χάρη στο φιλότιμο μίας γυμνάστριας, η οποία λειτουργεί έναντι του ναυαγοσώστη ο οποίος έπρεπε να είχε προσληφθεί από αρχές Σεπτέμβρη (δηλαδή οι διαδικασίες πρόσληψης έπρεπε να είχανε γίνει μέσα στο καλοκαίρι και δεν έχουν καμία σχέση με εκλογές και άλλα κουραφέξαλα που ακούγονται), αλλά δεν προσλήφθηκε. Με λίγα λόγια δουλεύει μαύρα.
Και πάνω στο συγκεκριμένο παράδειγμα ερωτώνται οι υπεύθυνοι του Δήμου οι οποίοι έχουν και την άμεση ευθύνη όλης της λειτουργίας του κολυμβητηρίου και ας απαντήσουνε δημόσια:
• Αλήθεια τι γνώμη έχετε για την μαύρη εργασία ;
• Εάν η συγκεκριμένη εργαζόμενη , πάθει κάποιο ατύχημα κατά την ώρα της εθελοντικής εργασίας , ποιος θα την καλύψει; Θα την καλύψει ο Δήμος ;
• Έχετε αναφέρει το όλο θέμα στον επιθεωρητή εργασίας και σε όλους τους άλλους υπεύθυνους ή όχι ;
• Αναλογιστήκατε ποτέ , τι ώρα πρέπει να ξεκινάει και τι ώρα πρέπει να τελειώνει κάποιος την δουλειά του, ώστε να μπορεί να πάει στο κολυμβητήριο στις ώρες κοινού;
• Αναλογιστήκατε ποτέ ότι υπάρχουν εργαζόμενοι οι οποίοι για λόγους υγείας πρέπει να κολυμπάνε; (Είναι ατομική η λύση;)
• Οι ώρες κοινού είναι ειρωνεία του Δήμου για τους άνεργους; Γιατί μόνο αυτοί μπορούνε να πάνε την συγκεκριμένη ώρα (αφού δεν έχουμε δουλειά ας πάμε για μπανάκι-κερνάει ο Δήμος);

Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι στο θέμα του ωραρίου, λειτουργεί ως αντιστάθμισμα το πρόγραμμα Μαζικού Αθλητισμού με ωράριο απογευματινό. Πολύς λόγος όμως για το τίποτα μιας και αρχίζει να λειτουργεί τα Χριστούγεννα και να τελειώνει το Πάσχα. Δηλαδή για λιγότερο από το μισό του χρόνου. Και αυτό με συνθήκες 4-5 άτομα σε κάθε διαδρομή.

Το παραπάνω παράδειγμα είναι ένα από τα πολλά παραδείγματα(βλέπε Παλέρμο , βλέπε περιαστικούς ποδηλατοδρόμους κλπ), που αφορούν την υπόθεση του αθλητισμού και στο οποίο φαίνεται ξεκάθαρα η στάση εγκατάλειψης, από την πλευρά του Δήμου και των υπευθύνων του. Προτεραιότητα έχουν όλα εκείνα τα οποία παράγουν κέρδος. Δεν ενδιαφέρει κανένα υπεύθυνο από τον Δήμο, η απλήρωτη και ανασφάλιστη εργασία, μιας και την χρησιμοποιούνε για να γίνει η δουλειά τους. Δεν βάζει κανένας τις ανάγκες των εργαζόμενων σε προτεραιότητα. Και ας ωρύονται για το αντίθετο.