Χαμένες ευκαιρίες

Η Καρδίτσα είναι πλέον γνωστό σε όλη τη χώρα ότι είναι η πόλη του ποδηλάτου, η πόλη με τους ποδηλατοδρόμους, με τις περισσότερες ποδηλατομετακινήσεις σε ημερήσια βάση, και άλλα ωραία πράγματα.
Αυτά βεβαίως τα αναγνωρίζουν οι άλλοι, αυτοί που δεν ζουν στην Καρδίτσα. Γιατί αυτοί που ζουν εδώ ξέρουν τι σημαίνει να πέφτεις «θύμα» των πολιτικών συγκυριών και μαζί βεβαίως να πέφτει «θύμα» και το ποδήλατο και οι ποδηλατόδρομοι.

Πριν λίγο διάστημα είχαμε γράψει ξανά ότι οι ποδηλατόδρομοι έχουν εγκαταλειφθεί, ότι η παρούσα δημοτική αρχή δεν έχει διάθεση να ενισχύσει και να επεκτείνει το δίκτυο ποδηλατοδρόμων, δεν έχει καμιά απολύτως διάθεση να πολλαπλασιάσει τον αριθμό των χρηστών (τουλάχιστον στο βαθμό που η ίδια θα έκανε μέσω συγκεκριμένων πολιτικών, γιατί είτε το θέλει είτε όχι οι χρήστες έχουν πολλαπλασιαστεί και σίγουρα η τάση είναι αυξητική).
Ήρθε και το άρθρο παρέμβαση του πρώην Δημάρχου Καρδίτσας που μας ενημέρωνε ότι άλλη μια ευκαιρία να πάρουμε χρήματα για τους ποδηλατοδρόμους χάθηκε, όταν οι γύρω πόλεις της Θεσσαλίας δημοπρατούν ήδη έργα σχετικά με το ποδήλατο και τα οποία χρηματοδοτούνται πλήρως από δημόσιες δαπάνες και ευρωπαϊκούς πόρους.
Τι έκανε όμως ο ίδιος για να μην χαθούν;
Γιατί δεν ύψωσε έγκαιρα τη φωνή του;
Και αυτή τη φορά τα βέλη στρέφονται προς την μείζονα μειοψηφία.
Καλή η αντιπολίτευση και αυτός είναι ο ρόλος της, αλλά δεν νομίζετε ότι έχει μια αυξημένη ευθύνη απέναντι σε όσους δημότες την στήριξαν στην ηγεσία του δήμου Καρδίτσας επί οκτώ ολόκληρα χρόνια;
Ο ρόλος της, κατά την άποψή μας, θα πρέπει να είναι πιο παραγωγικός, πιο αποτελεσματικός και προωθητικός για την ανάπτυξη αυτής της πόλης και όχι στείρα αντιπολιτευτικός.
Ο κόσμος έχει κρίση και μπορεί να κρίνει.
Ξέρει να τιμωρεί και να θυσιάζει ένα ικανό αυτοδιοικητικό στέλεχος ή έναν αιρετό όταν τα βήματα του επιδεικνύουν αλαζονεία και έπαρση.
Το μήνυμα η τοπική κοινωνία το έστειλε πριν 2-2,5χρόνια.
Οι δημότες που τον ψήφισαν και τον στήριξαν περιμένουν, φαντάζομαι, να τον δουν να στέκεται στο ύψος του και να δικαιώνει τη φήμη του έξυπνου, κοινωνικά καλλιεργημένου και πολιτικά ώριμου ατόμου.