Ένας ελεύθερος κόσμος?

Ωμή και αποστεωμένη συναισθημάτων η χθεσινή ταινία της κινηματογραφικής λέσχης ήταν μια γροθιά στο στομάχι στη σύγχρονη κοινωνία. Γυρισμένη στο Λονδίνο που φάνταζε σαν μια τριτοκοσμική πόλη μέσα από την ιστορία της ηρωίδας έθιγε ζητήματα που αφορούν στην ανεργία, τους μετανάστες, το ανελέητο κυνήγι του χρήματος, ζητήματα που τίθενται από ένα συγκεκριμένο σύστημα που πολύ καλά ξέρει τι συμβαίνει αλλά υποκριτικά το προσπερνά. Το σκληρό πρόσωπο της σύγχρονης Δυτικής κοινωνίας και θέματα που συνεχώς παρατηρούμε γύρω μας των οποίων όμως η αποσπασματική ανάγνωση δεν οδηγεί σε ένα συγκεκριμένο συναγόμενο κυριαρχούν στην ταινία του Ken Loach.

Ο συμβολικό τίτλος της ταινίας εφορμά από τα δεδομένα της φιλελεύθερης και παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας για να ερμηνευτεί ως ένας κόσμος ελεύθερος στην ανεργία, τη δυστυχία, την απομόνωση, τον ρατσισμό, την ηθική. Μια τίμια ταινία με λιτή και ρεαλιστική αφήγηση, πιστή από την αρχή ως το τέλος στους στόχους που έθεσε ο σκηνοθέτης. Στο τέλος μένει μια πικρή γεύση, ενώ μια φίλη βγαίνοντας από την αίθουσα σχολίασε αναφερόμενη στο ωμό ύφος του έργου πως για την επόμενη εβδομάδα η πιο σκληρές ταινίες που θα δει θα είναι το μικρό σπίτι στο λιβάδι, τα στρουμφάκια κλπ... κλπ... κλπ....
Για τη επόμενη εβδομάδα δεν έχει προγραμματιστεί προβολή, καθώς έχουμε το φεστιβάλ θεάτρου, αλλά κάτι ακούγεται για ένα πάρτυ – συναυλία που σχεδιάζεται από τα μέλη της λέσχης την ερχόμενη Τρίτη.