Το πολιτιστικό μοτίβο του Νομού μας και η Ένωση Πολιτιστικών Συλλόγων

Με αφορμή τις εκλογές στην Ένωση Πολιτιστικών Συλλόγων την ερχόμενη Κυριακή 13 Δεκεμβρίου και τη γενική ανησυχία που επικρατεί στο χώρο και την οποία εν πολλοίς δεν μπορώ να κατανοήσω μου δόθηκε η αφορμή για ορισμένες επισημάνσεις. Γιατί τόσο άγχος βρε παιδιά με την Ένωση; Γιατί τα σχήματα και οι οκτάδες γιατί τόσα τηλέφωνα, φαξ και γράμματα, γιατί οι πιέσεις για παρεμβάσεις αιρετών, για κόμματα και παρατάξεις που καλούνται να εμπλακούν;

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Ο ρόλος της Ένωσης Πολιτιστικών Συλλόγων Καρδίτσας είναι να εξυπηρετεί, να υποστηρίζει και να προωθεί, τις ανάγκες και τα αιτήματα των πολυάριθμων πολιτιστικών συλλόγων του Νομού μας προτρέποντας και οργανώνοντας όπου χρειάζεται τη δράση τους. Ρόλος της δεν ήταν να γίνει ένα πανίσχυρος μηχανισμός, ένας υπερσύλλογος με τελικό σκοπό να συντηρεί και να αναπαράγει τον εαυτό του και μόνο.
Αναρωτιέμαι πως είναι δυνατόν σε μια περιοχή με ένα τόσο μεγάλο πλούτο πολιτιστικών συλλόγων και με τη δυνατότητα ενός δευτεροβάθμιου οργάνου (που για πολλές άλλες περιοχές είναι πολυτέλεια) να μην υπάρχει κανένας συντονισμός και προβολή των εκδηλώσεών τους. Αναρωτιέμαι πως στην εποχή της τεχνολογίας και του διαδικτύου η Ένωση έχει μείνει τελείως αμέτοχη μη κάνοντας καν το αυτονόητο τη δημιουργία δηλαδή ενός ιστοχώρου για τους συλλόγους και τις εκδηλώσεις τους. Αναρωτιέμαι γιατί δεν γίνονται τόσα πράγματα που θα μπορούσαν να γίνουν και τα οποία ξεκινούν καταρχήν από την ενημέρωση των συλλόγων, την εκπαίδευση των μελών τους, τη συμμετοχή τους σε Ευρωπαϊκά προγράμματα την ώθηση των συλλόγων να αναλάβουν πρωτοβουλίες σε τοπικό και υπερτοπικό επίπεδο και τόσα τόσα άλλα…
Ο καιρός των πανηγυριών έχει τελειώσει. Ποιο το νόημα να αντιμετωπίζει κανείς την κομβική για την περιοχή μας εκδήλωση των Καραισκακείων τόσο στημένα, ενώ υπάρχει η δυνατότητα στην ίδια δράση να εμποτιστεί ένας σύγχρονος χαρακτήρας και μια φρέσκια πνοή. Θα μπορούσε δηλαδή να είναι ένα φεστιβάλ γνωριμίας των νέων ανθρώπων, με την εμπλοκή τους σε δράσεις, θα μπορούσε να είναι ένα αντιρατσιστικό επί της ουσίας φεστιβάλ (με όλους τους επισκέπτες από τα Βαλκάνια και τη Μεσόγειο), του οποίου οι χορευτικές εκδηλώσεις μπορούν να μεταφερθούν στην περιφέρεια (πχ στην περιοχή του Μουζακίου) δίνοντας έτσι και ένα ενεργό ρόλο στους φιλοξενούντες συλλόγους.
Όσον αφορά στο φεστιβάλ θεάτρου έχουμε να κάνουμε με ένα θεσμό ο οποίος έχει αγκαλιαστεί από τον κόσμο αλλά και αυτός είναι επί της ουσίας έξω από την κοινωνία (ένα ξένο παιδί στην πόλη μας όπως είχε πει ένας φίλος). Εκεί που πρέπει να εστιάσουμε πλέον είναι οι παράλληλες εκδηλώσεις τόσο στην περίοδο του φεστιβάλ όσο και σε ολόκληρη τη χρονιά. Αφού έρχονται που έρχονται στην περιοχή μας τόσοι πολλοί και σημαντικοί άνθρωποι με αυτή την αφορμή γιατί να μην εκμεταλλευόμαστε την παρουσία τους και να οργανώνουμε δράσεις που πραγματικά θα αφήσουν ένα κεφάλαιο στον τόπο. Το ζητούμενο δηλαδή είναι να γίνει μια εβδομάδα παραστάσεων και πάει μετά τελείωσε?
Η ουσία παρόλα αυτά είναι μία: πως θα μπορέσει τη Ένωση Πολιτιστικών Συλλόγων να ανακτήσει τον αρχικό της στόχο, και πως θα μπορούσε να θέσει ένα όραμα για τον πολιτισμό στη εποχή μας εμπνέοντας, εμψυχώνοντας και παρασύροντας όλους τους συλλόγους της περιοχής στη συμμετοχή και την εξωστρέφεια. Για να συμβεί αυτό θα πρέπει εμείς όλοι να το επιζητούμε να πιέζουμε και να συμμετέχουμε. Να μη χαϊδεύουμε αυτιά, ωθώντας του συλλόγους στην αδράνεια αλλά να τους ρίχνουμε και καμιά κατραπακιά όπου χρειάζεται. Κλείνω με ένα κάλεσμα προς τους ανθρώπους που ασχολούνται και αγαπούν τον πολιτισμό, να μην εγκλωβιστούν στο στείρο και αδιέξοδο παιχνίδι που κάποιοι προσπαθούν να τους εμπλέξουν κάνοντάς τους συνένοχους στην απραξία. Ας πετάξουν τα χαρτάκια τους και ας οραματιστούν το μέλλον του Νομού μας στο οποίο θα καλεστούν να δημιουργήσουν ένα υγιές και δραστήριο πολιτιστικό μοτίβο, σύγχρονο, επίκαιρο, φρέσκο, εξωστρεφές με έμφαση σε συνεργασίες και στην εμπλοκή ομάδων και νέων ανθρώπων και το οποίο θα είναι τελικά κάτι που θα μας αφορά όλους.