Ευρωεκλογές, η επόμενη μέρα...

Μια Ευρώπη πιο δεξιά, πιο επιθετική, πιο υποκριτική και πιο φοβισμένη: αυτό είναι το μήνυμα των ευρωεκλογών. Ας μας επιτραπούν μερικές σκόρπιες, καθαρά υποκειμενικές σκέψεις μέσα στη θύελλα.
Το πιο ελπιδοφόρο αποτέλεσμα ήταν ο θρίαμβος των Οικολόγων στη Γαλλία, που κόντεψαν να κλέψουν τη δεύτερη θέση από τους Σοσιαλιστές. Ο Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ ήταν ένας από τους λίγους ηγέτες που έκανε μια ευρωκεντρική προεκλογική εκστρατεία- και ανταμείφθηκε από τους ψηφοφόρους. Οι Οικολόγοι τα πήγαν επίσης καλά στην Ελλάδα και τη Σουηδία. Σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, όμως, δεν πέτυχαν τον στόχο των 60 ευρωβουλευτών. Όπως είπε ο Φίλιπ Λάμπερτς, συμπρόεδρος των Πρασίνων, η επόμενη Βιομηχανική Επανάσταση θα είναι πράσινη, αλλά η Ευρώπη μπορεί να μην ανήκει στους πρωταγωνιστές της.

Το πιο οδυνηρό αποτέλεσμα ήταν το 15% που έλαβε το ακροδεξιό, ρατσιστικό και ξενόφοβο κόμμα Jobbik στην Ουγγαρία. Όπως συνέβη παλιότερα και με άλλα ακροδεξιά κόμματα, το Jobbik κέρδισε τα υψηλότερα ποσοστά του σε πρώην οχυρά των Σοσιαλιστών, που χαρακτηρίζονται από μεγάλη ανεργία και μεγάλες κοινότητες Τσιγγάνων. Μαζί με τους ομοϊδεάτες τους από την Αυστρία, την Ολλανδία και τη Βρετανία, η Κριστίνα Μορβάι και οι δύο συνάδελφοί της είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσουν προβλήματα στην Ευρωβουλή. Η πρόταση των Συντηρητικών να συγκροτηθεί ένας «μεγάλος συνασπισμός» με τους Σοσιαλιστές και τους Φιλελεύθερους ώστε να προχωρήσει η οικοδόμηση της Ευρώπης ακούγεται λογική.
Το πιο εντυπωσιακό αποτέλεσμα ήταν η συντριβή των Εργατικών του Γκόρντον Μπράουν και των Σοσιαλιστών της Μαρτίν Ωμπρύ (15,31% και 16,48% αντίστοιχα). Οι δεύτεροι έχουν χρόνο να το ξανασκεφτούν, να αναζητήσουν καινούργιες ιδέες, ηγέτες, πρόγραμμα, συμμαχίες. Για τους πρώτους, ο χρόνος έχει ουσιαστικά τελειώσει. Ο Μπράουν δεν πληρώνει μόνο για το σκάνδαλο των δαπανών. Στην πραγματικότητα δεν ήταν ποτέ του ηγέτης. Όχι πως είναι ο Κάμερον. Ο τελευταίος είναι απλώς πιο τυχερός.
Το πιο απροσδόκητο αποτέλεσμα ήταν η καθαρή νίκη των Συντηρητικών της Γαλλίας και της Γερμανίας. Μια εξήγηση είναι ασφαλώς η αδυναμία των αντιπάλων τους. Πέρα από αυτό, όμως, ο Σαρκοζί και η Μέρκελ κατάφεραν να πείσουν τους ψηφοφόρους ότι είναι αξιόπιστοι και ικανοί διαχειριστές της κρίσης. Κι αυτό, παρ΄ όλο που για την κρίση αυτή φέρουν τη μεγαλύτερη ευθύνη. Ενώ η ανεργία εκτοξεύεται στα ύψη, η αναβαπτισμένη ευρωπαϊκή Κεντροδεξιά ετοιμάζεται να επανεκλέξει έναν άνθρωπο σαν τον Μπαρόζο ως σύμβολο ελπίδας και δημιουργίας: αυτό κι αν είναι το υπ΄ αριθμόν ένα παράδοξο των ημερών.
Το πιο αναμενόμενο αποτέλεσμα ήταν η αύξηση της αποχής. Η Ευρώπη δεν «πουλάει». Από αφηγηματική άποψη, γράφει ο Χοσέ Ιγκνάθιο Τορεμπλάνκα στην Ελ Παΐς, οι ευρωεκλογές αποτελούν μια καταστροφή. Τους λείπει το θέμα, τους λείπει το happy end, τους λείπει πάνω απ΄ όλα αυτό που ο Χίτσκοκ αποκαλούσε ΜακΓκάφιν, κάτι διαφορετικό που θα προσελκύσει την προσοχή των θεατών.
Άρθρο στα Νέα (9/6/2006) με τίτλο: «Καλά που υπάρχει κι ο Ντάνυ» Του Μιχάλη Μητσού.
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=10&ct=13&artID=4520998&ml=1