Και ύστερα φύγαν οι μέλισσες...

Την περασμένη Πέμπτη έγινε στην περιοχή μας μια εκδήλωση για τη μελισσοκομία από τη Νομαρχία Καρδίτσας. Η εκδήλωση συγκέντρωσε αρκετό κόσμο και κυρίως πολλούς μελισσοκόμους της περιοχής, γεγονός που μου έκανε εντύπωση, συνηθισμένος από την αποχή των άμεσα ενδιαφερομένων σε αντίστοιχες εκδηλώσεις. Εντυπωσιακές και οι επισημάνσεις που έγιναν για το αβέβαιο μέλλον της Ευρωπαϊκής μελισσοκομίας. Για το συγκεκριμένο θέμα αναφέρθηκε πως οι τάσεις μείωσης του πληθυσμού των μελισσοσμηνών (υπάρχουν χώρες με μείωση του πληθυσμού στο μισό) και αν δεν αλλάξει κάτι δίνει 10 ετών περιθώριο στη μελισσοκομία. Δυστυχώς λοιπόν οι μέλισσες εξαφανίζονται, χωρίς οι επιστήμονες να μπορούν να διατυπώσουν μια σαφή απάντηση. Τα πιθανότερα αίτια είναι η μεγάλη απόσταση μεταφοράς των μελισσών, τα φυτοφάρμακα και τα εντομοκτόνα, η κλιματική αλλαγή, η έλλειψη γενετικής ποικιλομορφίας στα φυτά, κινητή τηλεφωνία κλπ. Καταλαβαίνουμε λοιπόν πόσο κρίσιμα είναι τα πράγματα σε ότι αφορά στο περιβάλλον.

Ιδιαίτερα σημαντική είναι και η αλλαγή φιλοσοφίας στη μελισσοκομία, που θέλει τους μελισσοκόμους να σταματήσουν το κυνήγι των ποσοτήτων μελιού και την αύξηση της παραγωγής και να στραφούν σε μια ευρύτερη προσέγγιση. Η μέλισσα λοιπόν δίνει ένα πλήθος αγαθών που μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο προσόδου για τους μελισσοκόμους. Το κερί, η γύρη, το «ψωμί των μελισσών», η πρόπολη, ο βασιλικός πολτός, ακόμη και το δηλητήριο των μελισσών είναι προϊόντα που πρέπει να τα δει στο μέλλον ο μελισσοκόμος.

Αναφορικά τώρα με τους κινδύνους από την εξαφάνιση των μελισσών οι επιστήμονες εκτιμούν ότι το 76% της παραγωγής τροφίμων για ανθρώπινη κατανάλωση εξασφαλίζεται από τη μελισσοκομική δραστηριότητα, ενώ το 84% των φυτικών ειδών που καλλιεργούνται στην Ευρώπη εξαρτάται από την επικονίαση. Αν αναλογιστούμε μάλιστα τη δήλωση του Αϊνστάιν πως«όταν εξαφανιστούν οι μέλισσες η ανθρωπότητα θα έχει ακόμα 4 χρόνια ζωής», διότι ένα μεγάλο μέρος των φυτών εξαρτάται άμεσα ή έμμεσα από αυτή κατανοούμε το μέγεθος του προβλήματος…