Για τη φουκαριάρα τη μάνα του Χ. Καπράλου

Ο Χρήστος Καπράλος είναι ένας διεθνώς προβεβλημένος έλληνας γλύπτης που έφυγε από τον μάταιο τούτο κόσμο το 1993.
Όποιος γνωρίζει και τα στοιχειώδη από τις εικαστικές τέχνες ξέρει ότι η γλυπτική μια εξοντωτικά δύσκολη τέχνη που απαιτεί ταλέντο, σωματικό και ψυχικό σθένος και τεχνικές γνώσεις. Είναι επίσης και πολύ ακριβή. Στοχεύει στην αιωνιότητα, τον δημόσιο χώρο και την έκφραση συλλογικότητας. Τι να πω άλλο. Είναι τιμή και κέρδος ένα μεγάλο από κάθε άποψη έργο του Καπράλου να έρθει χωρίς κανένα κόπο, χωρίς έξοδα δώρο στην πόλη. Το δώρο προέρχεται από τον Πρόεδρο της Βουλής, Καρδιτσιώτη Βουλευτή κ. Δημήτρη Σιούφα. Ακριβό το δώρο. Σπουδαίο ειλικρινά. Αντάξιο ενός Προέδρου της Βουλής των Ελλήνων. Αποτελεί εικάζω αντίδωρο στον τόπο που τον τιμά με την ψήφο του επί τόσες συνεχείς εκλογικές αναμετρήσεις.

Το έργο παριστά κατά τον τίτλο που έδωσε ο Γλύπτης την Μάνα. Και συγκριμένα την δική του μάνα. Και όχι τη μάνα του κ. Σιούφα όπως ερώτησε αφελής συμπολίτης. Η συγκεκριμένη μάνα άλλωστε είναι 3,80 μ.
Ο κ. Δήμαρχος Καρδίτσας πάλι, δεν θώρησε τον τίτλο «Μάνα» επαρκή. Βάφτισε λοιπόν το έργο η «Αγρότισσα Μάνα» και δήλωσε ότι συμβολίζει την γενναία αγρότισσα της Καρδίτσας ειδικά που τόσα πρόσφερε στην αγροτική παραγωγή και την οικογένεια. Οι άλλες ολόιδιες μάνες του Καπράλου συμβολίζουν επίσης η κάθε μία ότι καπνίσει στον κάθε τοπικό δήμαρχο (στην Αίγινα πχ συμβολίζει τη μάνα του ναυτικού που αγναντεύει το πέλαγο προσμένοντας την επιστροφή του παιδιού της).
Συγκριμένα: Προγραμματίζονται εγκαίνια του αγάλματος «άρον άρον σταύρωσον αυτόν». Καμιά σοβαρή πολιτιστική εκδήλωση εικαστική ή μουσική, κανένα αφιέρωμα στον γλύπτη ή την εποχή του δεν πλαισιώνει το γεγονός. Και γιατί άλλωστε? Οι κάμερες θα έρθουν έτσι κι αλλιώς. Οπότε η δουλεία μας γίνεται.
Και βέβαια η χωροθέτηση και τοποθέτηση του αγάλματος γίνεται περίπου στην τύχη. Ήρθε λέει μια επιτροπή της Βουλής και είπε: «καλά είναι να το βάλλεται στον λόφο με τον ανθόκηπο στην πλατεία Πλαστήρα». Συγνώμη που ρωτάω αλλά ποια είναι αυτή η επιτροπή της βουλής? Ο Μήτσος ο κλητήρας και η κ. Κατερίνα που κάνει τα εντάλματα, μαζί με τον υπεύθυνο του γραφείου τύπου και τον Κώστα από το λογιστήριο που ήθελε να δει τη λίμνη? Και τι αρμοδιότητα έχει να γνωμοδοτεί για τοποθέτηση αγαλμάτων σε πόλεις. Με ποια νομιμοποίηση? Γιατί δεν ενεργοποιήθηκε η σχετική αρμόδια επιτροπή της νομαρχίας? Ποια εισήγηση ποιάς υπηρεσίας του δήμου πάρθηκε υπόψη ? Γιατί η βιασύνη? Γιατί η προχειρότητα? Είπε δηλαδή η κ. Κατερίνα, τι λες Μήτσο να το βάλουμε το άγαλμα με τα λουδουδάκια? Είπε κι ο Μήτσος μωρέ δεν το βάζουμε να πάμε για καμιά μπυρίτσα?
Ή αν πάλι οι άνθρωποι τη επιτροπής της Βουλής είναι σοβαροί, εικαστικοί ή αρχιτέκτονες που έχουν δει και γνωρίζουν πολλά κι εξέτασαν το ζήτημα σοβαρά, ποια τιμή τους περιποίησε η πόλη σ’ αυτούς και την επιστημονική τους γνώμη, την οποία σχημάτισαν εκπληκτικά γρήγορα πρέπει να πω. Τους έφερε σε επαφή με τους ντόπιους αρμοδίους επιστήμονες ώστε να διαβουλευτούν και να καταλήξουν ή τους διεκπεραίωσε και τους κατευόδωσε να τελειώνουμε με αδέρφια, χώστε το κάπου το ρημάδι μαζί με τα’ αλλά να κάνει μπούγιο.
Φίλοι μου είναι για γέλια. Ας κάνουμε ότι γελάμε για άλλη μια φορά, ενώ θα έπρεπε να κλαίμε . Να κλαίμε γοερά για τα τριτοκοσμικά μας χάλια. Κι εσύ καημένε Καπράλο κι η μάνα σου μην ανησυχείτε. Οι απλές ψυχές και τα αγνά μάτια θα σας αγαπήσουν. Καλώς ήρθατε στην πόλη μας.